Rob Ruggenberg, schrijver
Rob Ruggenberg in Hirado, op de vier eeuwen oude Hollandse Trap
(in het boek lopen Reyer en Sakura deze trap ook heel wat keren op en af)
Rob Ruggenberg werd in 1946 geboren in Wassenaar, dicht bij zee, strand en duinen. Als jongen (foto links)
was hij gek op de zee.
Hij is gestorven op 26 oktober 2019.
Toen hij 10 was wilde hij in zijn eentje met een roeiboot naar Engeland varen (hij kwam niet verder dan de Noordzee-sluizen bij Katwijk). Als 12-jarige liep hij weer van huis weg, om zich in Rotterdam als verstekeling op een schip te verstoppen. De politie bracht hem weer thuis.
Vier jaar later kon Rob echt niet langer wachten en ging hij bij de marine. Zes jaar lang voer hij als radiotelegrafist op hele kleine, en op hele grote marineschepen. Zo zag hij de halve wereld.
Na zijn marine-tijd had hij nog niet genoeg van het reizen. Samen met een vriend liftte hij door Europa. Ze woonden en werkten op een kibboets in Israël, en daarna trokken ze door Afrika, waarbij ze veel avonturen beleefden.
Terug in Nederland werd Rob leerling-journalist bij het Dordts Dagblad, dat kort daarop samenging met dagblad Trouw. Hij leerde er het vak, schreef er zijn eerste reportages en de zaterdagse jeugdrubriek deed hij er gewoon bij.
Droom
In 1974 verhuisde Rob naar Noord-Brabant, waar hij een baan kreeg als binnenland-redacteur bij de Brabant Pers, dat nieuws leverde aan grote regionale kranten als het Eindhovens Dagblad en het Brabants Dagblad. Hij is daar ook nog een tijd chef van de eindredactie geweest, en ten slotte werd hij reportage-redacteur, de droom van elke journalist.
Rob schreef vaak over de natuur, vooral over de zeeën en oceanen. Hij ging bijvoorbeeld met Greenpeace mee bij acties tegen de walvisjacht, en hij vloog naar verre gebieden waar kapotte olietankers grote milieurampen veroorzaakten, zoals in Alaska. Hij voer op oude zeilschepen die deelnamen aan internationale zeilraces (zelfs een keer op de Sedov, het grootste zeilschip ter wereld).
Maar hij voer ook in hele kleine bootjes. Heel wat keren trok hij als journalist in een uitgeholde boomstam-kano het regenwoud in. Hij logeerde dan bij indianenstammen.
Hij schreef veel over geschiedenis. Samen met fotograaf Piet den Blanken zeilde hij met een tweemaster Columbus achterna naar Amerika; ze landden op hetzelfde strand waar destijds Columbus voet aan wal zette. Met dezelfde fotograaf maakte hij reportages over onbekende Nederlandse koloniën — en daarbij reisden zij opnieuw de hele wereld rond.
Japan
Bij een van die reizen kwam Rob in Japan. Hij bezocht er de oude VOC-vestiging op het eilandje Desjima bij de stad Nagasaki (lees hier het krantenartikel dat Rob toen schreef over Nagasaki, de Nederlandse krijgsgevangenen en de atoombom). In Nagasaki hoorde hij voor het eerst over Hirado.
Toen hij weer was thuisgekomen verdiepte hij zich in Japanse geschiedenis. Tot zijn verbazing merkte hij dat de gebeurtenissen in Hirado veel interessanter waren dan die op Desjima. Terwijl bijna alle boeken over de Nederlanders in Japan over Desjima gaan, wordt Hirado vaak gewoon vergeten!
Toen de VOC in het begin van de 17de eeuw in Japan arriveerde, vestigde ze zich eerst op Hirado. Dertig jaar later, in 1641, moesten de Nederlanders daar weg, en verhuisden ze naar Nagasaki, naar dat kleine eilandje Desjima, dat niet groter is dan anderhalf voetbalveld.
Desjima was een soort gevangenis. De VOC-kooplieden mochten het eilandje niet af. In Hirado hadden ze vrijheid van reizen gehad, en toen bemoeiden ze zich ook veel meer met de Japanners. Rob dook de archieven in, en vond documenten en brieven uit Hirado die iedereen was vergeten.
Meisjes
Zo ontdekte hij dat die Nederlanders in Hirado graag trouwden met jonge Japanse meisjes. Toen hij in die archieven ook nog gegevens vond over een 14-jarige jongen uit Veere, die naar Hirado was gegaan om daar het vak van koopman te leren, wist hij het zeker: hier zit een prachtig jeugdboek in!
Voordat hij daaraan kon beginnen woonde hij vijf weken in Hirado en sprak daar met met veel jongeren. Op de foto rechts staat hij met Satomi Watanabe (13) die een mooie oude zijden kimono draagt 
Rob zag tot zijn verbazing dat de jongeren in Hirado op de middelbare school nog steeds leren hoe ze met de oude yumi moeten schieten, die ongelofelijke Japanse boog, die ruim twee meter lang is. Zo'n boog speelt nu een belangrijke rol in het boek.
Avonturen
Tijdens zijn onderzoek op Hirado bezocht hij alle plaatsen waar Nederlanders vroeger rondliepen. Hij sprak met deskundigen, met historici, en met mensen die precies konden aanwijzen waar de avonturen in zijn boek zich afspelen. De beschrijvingen die je in het boek vindt kloppen precies
.
Verder las hij tientallen boeken en artikelen en bestudeerde hij het leven aan boord van een 17de-eeuwse VOC Oost-Indiëvaarder.
De boogschutter van Hirado is Robs vijfde historische avonturenroman voor de jeugd. Eerder schreef hij Het verraad van Waterdunen, Slavenhaler, Manhatan en IJsbarbaar (dit boek won de Prijs van de Jonge Jury 2013). Robs zesde boek heet Haaieneiland (2015).
Rob Ruggenberg werd in 1946 geboren in Wassenaar, dicht bij zee, strand en duinen. Als jongen (foto links)
was hij gek op de zee.
Hij is gestorven op 26 oktober 2019.
Toen hij 10 was wilde hij in zijn eentje met een roeiboot naar Engeland varen (hij kwam niet verder dan de Noordzee-sluizen bij Katwijk). Als 12-jarige liep hij weer van huis weg, om zich in Rotterdam als verstekeling op een schip te verstoppen. De politie bracht hem weer thuis.
Vier jaar later kon Rob echt niet langer wachten en ging hij bij de marine. Zes jaar lang voer hij als radiotelegrafist op hele kleine, en op hele grote marineschepen. Zo zag hij de halve wereld.
Na zijn marine-tijd had hij nog niet genoeg van het reizen. Samen met een vriend liftte hij door Europa. Ze woonden en werkten op een kibboets in Israël, en daarna trokken ze door Afrika, waarbij ze veel avonturen beleefden.
Terug in Nederland werd Rob leerling-journalist bij het Dordts Dagblad, dat kort daarop samenging met dagblad Trouw. Hij leerde er het vak, schreef er zijn eerste reportages en de zaterdagse jeugdrubriek deed hij er gewoon bij.
Droom
In 1974 verhuisde Rob naar Noord-Brabant, waar hij een baan kreeg als binnenland-redacteur bij de Brabant Pers, dat nieuws leverde aan grote regionale kranten als het Eindhovens Dagblad en het Brabants Dagblad. Hij is daar ook nog een tijd chef van de eindredactie geweest, en ten slotte werd hij reportage-redacteur, de droom van elke journalist.
Rob schreef vaak over de natuur, vooral over de zeeën en oceanen. Hij ging bijvoorbeeld met Greenpeace mee bij acties tegen de walvisjacht, en hij vloog naar verre gebieden waar kapotte olietankers grote milieurampen veroorzaakten, zoals in Alaska. Hij voer op oude zeilschepen die deelnamen aan internationale zeilraces (zelfs een keer op de Sedov, het grootste zeilschip ter wereld).
Maar hij voer ook in hele kleine bootjes. Heel wat keren trok hij als journalist in een uitgeholde boomstam-kano het regenwoud in. Hij logeerde dan bij indianenstammen.
Hij schreef veel over geschiedenis. Samen met fotograaf Piet den Blanken zeilde hij met een tweemaster Columbus achterna naar Amerika; ze landden op hetzelfde strand waar destijds Columbus voet aan wal zette. Met dezelfde fotograaf maakte hij reportages over onbekende Nederlandse koloniën — en daarbij reisden zij opnieuw de hele wereld rond.
Japan
Bij een van die reizen kwam Rob in Japan. Hij bezocht er de oude VOC-vestiging op het eilandje Desjima bij de stad Nagasaki (lees hier het krantenartikel dat Rob toen schreef over Nagasaki, de Nederlandse krijgsgevangenen en de atoombom). In Nagasaki hoorde hij voor het eerst over Hirado.
Toen hij weer was thuisgekomen verdiepte hij zich in Japanse geschiedenis. Tot zijn verbazing merkte hij dat de gebeurtenissen in Hirado veel interessanter waren dan die op Desjima. Terwijl bijna alle boeken over de Nederlanders in Japan over Desjima gaan, wordt Hirado vaak gewoon vergeten!
Toen de VOC in het begin van de 17de eeuw in Japan arriveerde, vestigde ze zich eerst op Hirado. Dertig jaar later, in 1641, moesten de Nederlanders daar weg, en verhuisden ze naar Nagasaki, naar dat kleine eilandje Desjima, dat niet groter is dan anderhalf voetbalveld.
Desjima was een soort gevangenis. De VOC-kooplieden mochten het eilandje niet af. In Hirado hadden ze vrijheid van reizen gehad, en toen bemoeiden ze zich ook veel meer met de Japanners. Rob dook de archieven in, en vond documenten en brieven uit Hirado die iedereen was vergeten.
Meisjes
Zo ontdekte hij dat die Nederlanders in Hirado graag trouwden met jonge Japanse meisjes. Toen hij in die archieven ook nog gegevens vond over een 14-jarige jongen uit Veere, die naar Hirado was gegaan om daar het vak van koopman te leren, wist hij het zeker: hier zit een prachtig jeugdboek in!
Voordat hij daaraan kon beginnen woonde hij vijf weken in Hirado en sprak daar met met veel jongeren. Op de foto rechts staat hij met Satomi Watanabe (13) die een mooie oude zijden kimono draagt
Rob zag tot zijn verbazing dat de jongeren in Hirado op de middelbare school nog steeds leren hoe ze met de oude yumi moeten schieten, die ongelofelijke Japanse boog, die ruim twee meter lang is. Zo'n boog speelt nu een belangrijke rol in het boek.
Avonturen
Tijdens zijn onderzoek op Hirado bezocht hij alle plaatsen waar Nederlanders vroeger rondliepen. Hij sprak met deskundigen, met historici, en met mensen die precies konden aanwijzen waar de avonturen in zijn boek zich afspelen. De beschrijvingen die je in het boek vindt kloppen precies
.
Verder las hij tientallen boeken en artikelen en bestudeerde hij het leven aan boord van een 17de-eeuwse VOC Oost-Indiëvaarder.
De boogschutter van Hirado is Robs vijfde historische avonturenroman voor de jeugd. Eerder schreef hij Het verraad van Waterdunen, Slavenhaler, Manhatan en IJsbarbaar (dit boek won de Prijs van de Jonge Jury 2013). Robs zesde boek heet Haaieneiland (2015).
Bekijk meer